[ Pobierz całość w formacie PDF ]
[002] ftape-buffer.c (add_one_buffer) - buffer nr #1 @ c1503914, dma area @ c02c0000.
[003] ftape-buffer.c (add_one_buffer) - buffer nr #2 @ c1503c44, dma area @ c0298000.
[004] ftape-buffer.c (add_one_buffer) - buffer nr #3 @ c50abaac, dma area @ c0328000.
[005] ftape-calibr.c (time_inb) inb() duration: 1109 nsec.
[006] ftape-calibr.c (ftape_calibrate) TC for 'ftape_udelay()' = 310 nsec
(at 20479 counts).
[007] ftape-calibr.c (ftape_calibrate) TC for 'fdc_wait()' = 2208 nsec
(at 2559 counts).
Jeśli moduł nie został załadowany, sprawdz, czy obsługa modułu ftape i określonego
napędu taśm jest wkompilowana jako część jądra. Powinno być możliwe dołączenie
modułu ftape jako modułu ładowalnego.
Rozdział 13. Tworzenie kopii bezpieczeństwa i przywracanie plików 561
W większości przypadków do urządzenia ftape można się odwołać, jak do dowolnego
urządzenia SCSI. Podstawowa różnica polega na tym, że plik urządzenia ftape zawiera
litery qft (ang. QIK Floppy Tape), gdy tymczasem taśma SCSI zawiera st. Np. plik urzą-
dzenia dla pierwszej taśmy SCSI w systemie to prawdopodobnie /dev/st0; plik urządze-
nia dla pierwszego napędu taśm /dev/qft0.
Wszystkie standardowe programy obsługi taśm i archiwizacji powinny działać poprawnie
dla obu rodzajów urządzeń. Niemniej jednak istnieje kilka dodatkowych programów,
które możesz uznać za przydatne do obsługi napędu taśm. Programy te znajdują się w pakie-
cie ftape-tools pod adresem ftp://metalab.unc.edu/pub/Linux/Kornel/tapes/. Pobierz
plik o nazwie ftape-tools-1.09.tar.gz. Jeśli dostępna jest nowsza wersja, możesz ją pobrać
zamiast podanej. Rozpakuj pakiet ftape za pomocÄ… polecenia tar:
$ tar xzvf ftape-tools-1.09.tar.gz
Pakiet zostanie rozpakowywany do katalogu ftape-tools-1.09. Użyj polecenia cd, aby
przejść do tego katalogu i uruchom skrypt ./configure, by przygotować pliki urucho-
mieniowe pakietu. Następnie skompiluj pakiet przy użyciu polecenia make:
$ ./configure
$ make
Teraz nadaj uprawnienia użytkownikowi root, korzystając z polecenia su, i wpisz polecenie
make install, aby zainstalować programy ftape-tools oraz instrukcje w odpowiednich
katalogach:
# make install
Testowanie napędu taśm magnetycznych
Jesteś już gotowy do testowania napędu taśm. Włóż czystą taśmę do napędu taśm i wpisz
następujące polecenie:
$ mt f /dev/qft0 rewind
Powinieneś usłyszeć dzwięk przesuwania taśmy podczas przewijania przez system. Jeśli
taśma jest już przewinięta, będzie to bardzo krótkotrwała czynność. Polecenie mt do-
stępne jako jedno z narzędzi pakietu ftape-tools jest wykorzystywane do skanowania,
przewijania i wyładowywania taśm magnetycznych w napędzie taśm.
Formatowanie taśm magnetycznych
Pakiet ftape-tools zawiera również narzędzie do formatowania taśm. Większość taśm
jest formatowana przed dostarczeniem ich do klienta. W przypadku gdy masz starszy ste-
rownik napędu taśm, który korzysta z taśm niesformatowanych, użyj polecenia ftformat,
aby je sformatować:
$ /usr/local/bin/ftformat f /dev/qft0
Zwykle parametr f podany wraz z nazwą urządzenia jest jedynym parametrem, który
musisz podać. Niemniej jednak warto przeczytać instrukcję obsługi polecenia ftformat,
aby dowiedzieć się więcej na temat opcji i możliwości tego polecenia.
562 Część III Zarządzanie systemem Fedora
Zapisywalne dyski CD
Innym nośnikiem kopii bezpieczeństwa, który zyskuje coraz większą popularność, jest
dysk CD, na który można nagrać dane. Zapisywalne dyski CD mają kilka zalet, które
powodują, że są one lepsze od taśm magnetycznych. Główną zaletą jest fakt, że zapisy-
walny dysk CD jest nośnikiem swobodnego dostępu. Oznacza to, że na dysku CD możesz
szybko odszukać potrzebny plik bez konieczności sekwencyjnego skanowania całej za-
wartości. Jest to szczególnie przydatne, gdy musisz zachować historię zmian często mo-
dyfikowanych plików (takich jak kod zródłowy dla projektu oprogramowania lub wersje
robocze dokumentów prawniczych).
Inną zaletą jest niezwykle długi czas przechowywania dysków CD. Jeśli chcesz za-
chować archiwalne wersje kopii bezpieczeństwa, zapisywalny dysk CD jest dobrym wybo-
rem. Jeśli kopie bezpieczeństwa mają być przechowywane przez krótki czas, powinieneś
zastanowić się nad wykorzystaniem dysku CD wielokrotnego zapisu. Dysk CD wielokrot-
nego zapisu (CD-RW, w odróżnieniu od nagrywanego dysku CD-R) może być wielokrotnie
formatowany i wykorzystywany do przechowywania nowych wersji kopii bezpieczeństwa.
Największą wadą jest pojemność dysku CD, który może przechowywać maksymalnie
700 MB danych. Dla porównania, taśmy magnetyczne mogą przechowywać wiele giga-
bajtów danych, natomiast dyski DVD do 4,7 GB. Przykładowo taśmy DAT DDS-3 są
w stanie po zastosowaniu kompresji pomieścić 24 GB danych, natomiast taśmy AIT-2
o szerokości 8 mm maksymalnie 100 GB.
Instalowanie pakietu cdrecord
Aby zapisywać dyski CD-ROM w systemie Fedora, musisz zainstalować pakiet cdre-
cord. Pakiet ten zawiera elementy, takie jak cdrecord, devdump, isodump, isoinfo, isovfy
i readcd. Pakiet cdrecord jest częścią dystrybucji Fedora Core.
Pakiet cdrecord wymaga korzystania z napędu CD-ROM standardu SCSI. Jeśli masz
napęd CD-ROM IDE/ATAPI, nie jest już konieczne konfigurowanie go, tak aby emulował
napęd SCSI. W poprzednich wersjach systemów Red Hat Linux i Fedora Core emulacja
napędu SCSI była uaktywniana automatycznie.
Zapisywanie dysków CD-ROM
Ponieważ dane zapisane na dysku CD-ROM nie mogą być pózniej modyfikowane, musisz
sformatować dysk CD-ROM i zapisać na nim pliki w jednym kroku. Jeśli najpierw sforma-
tujesz dysk, to zostaniesz z pustym systemem plików na dysku CD-ROM, na którym nie
możesz już nic więcej zapisać.
Pierwszym krokiem jest utworzenie obrazu systemu plików CD jako pliku na komputerze.
Możesz to zrobić za pomocą polecenia mkisofs. Wyobraz sobie, że chcemy utworzyć
kopię bezpieczeństwa katalogu domowego użytkownika mary. Wywołamy polecenie
mkisofs i przekażemy jako argument nazwę obrazu systemu plików, jaki chcemy utwo-
rzyć, oraz katalog, który ma być jego zródłem:
$ mkisofs R o /var/tmp/mary.iso /home/mary
Rozdział 13. Tworzenie kopii bezpieczeństwa i przywracanie plików 563
Utworzony zostanie obraz systemu plików ISO9660 w pliku o nazwie mary.iso znajdu-
jącym się w katalogu /var/temp. Opcja -R powoduje, że zostaną użyte prawa własności
i długie nazwy plików stosowane w systemie Linux. Jeśli partycja /var ma zbyt mało wolnej
przestrzeni, aby zapisać obraz, wybierz inną lokalizację.
Domyślnie polecenie mkisofs zachowuje informacje o właścicielu i prawach do dostępu
plików i katalogów, które zapisuje w postaci obrazu systemu plików. Takie podejście
jest prawidłowe, jeśli tworzysz kopię bezpieczeństwa, ale nie sprawdza się, gdy chcesz
wykreować dystrybucyjny dysk CD. W takim przypadku użyj opcji r jako pierwszego
parametru polecenia mkisofs. Pliki będą zapisane z prawami odczytu dla wszystkich
użytkowników, a w razie potrzeby z prawami do wykonywania.
Jeśli posiadasz nagrywarkę CD standardu ATAPI, nie będzie już wymagany dla napędu
identyfikator SCSI ID, aby za jej pomocą było możliwe zapisywanie danych. Zamiast
identyfikatora można podać nazwę urządzenia (np. dev=/dev/cdrom). Jeśli jednak dyspo-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]