[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wycofywaniu się dwa granaty wpadły w lewy okop i zranionych zostało dwóch żołnierzy.
Dowódca kompanii, który tam się udał, został zaatakowany przez nieprzyjaciela i otrzymał
kilka ran od bagnetu, postrzał w lewą dłoń oraz cios w głowę, po którym stracił przytomność.
Wszyscy ranni zostali na polu bitwy a reszta kompanii zdołała się wycofać. Tamtejszy
gospodarz ukrył ich przed Niemcami.
* Kpt. dr Antonin T. Hork: (dowódca kompanii). Miał akademickie wykształcenie. W boju
przeciwko Wehrmachtowi 22 pazdziernika 1944r. został zraniony w lewą rękę i w głowę.
Został nieprzytomny na polu walki. Przez kilka dni ukrywał go miejscowy gospodarz.
Dołączył do kompanii około 5 listopada 1944r. w okolicach Koszyc.
* Martin: (żołnierz kompanii), został zraniony w brzuch podczas starcia z Wehrmachtem 22
pazdziernika 1944r. Rana była bardzo głęboka. Został na polu walki i ukrywał się razem z
kpt. dr Horkiem. W nocy 26/27 pazdziernika 1944r zmarł. Pochowano go w okopie, w
którym został zraniony. Całą sprawą w nadziei, że uda mi się jeżeli nie rozwiązać do końca,
to przynajmniej zbliżyć do ostatecznego rozstrzygnięcia zagadki szybu. Z czasem okazało się,
że nie jest to takie łatwe, jakby mogło się wydawać, niemniej po bliższym przyjrzeniu się
całej historii i sprawdzeniu szeregu danych związanych z bohaterami przedstawionych w
dzienniku wydarzeń, nasuwają się pewne wnioski. Na wiosnę 1945r. na jego mogile
gospodarz postawił krzyż. Akt jego zgonu wystawił kpt. dr Antonin T. Hork. Jurek: (żołnierz
kompanii), mieszkał w Bratysławie i z zawodu był cieślą. W pazdzierniku 1944r. był albo
kawalerem albo rozwiedziony. Jego ojciec był przed wojną w USA. Znał Martina i jego
rodzinę. W bitwie z Wehrmachtem był zraniony odłamkiem granatu w udo. Został na polu
walki i ukrywał się potem z dr Horkiem, z którym 5 listopada dołączył do kompanii w
okolicy Koszyc. Po wojnie ożenił się z Hanką, córką bacy Slavka.
* Miejsce bitwy i odniesienia ran: stoki Tatr, północne zbocze z okopami. W jednym z nich
pochowano Martina, a na jego grobie miał stanąć krzyż. Okoliczne pastwiska należały do
Slavka.
* Slavek: baca, właściciel kilku pastwisk, gospodarz. Należy do starych osadników w tych
stronach jako, że tam mieszkał jego ojciec i dziad. Miał dwie córki - Hankę i Olgę.
* Hanka: w pazdzierniku 1944 r. była na wydaniu. Po wojnie najprawdopodobniej wyszła za
szeregowego Jurka, cieślę z Bratysławy. Kpt. Horak dal jej list do znajomego jubilera, by
przekazał jej w prezencie ślubnym druzę czeskich granatów.
* Położenie Księżycowej Jaskini (wg danych z 1944 r.): nie zarośnięty, stromy stok
(groziły lawiny). Droga z pola bitwy do jaskini zajęła Slavkowi i jednemu lekko rannemu
mężczyznie niosącym dwóch ciężej ranionych ludzi, aż 4 godziny. Na trasie pomiędzy polem
bitwy a jaskinią była kosodrzewina.
* Opis jaskini: Wąskie przejście wiodło do przestrzennej sali. Dalej było wąskie przejście do
labiryntu pełnego przepaści i zródeł wydzielających trujące gazy(SO , SO, H S, CH , CO,
2 2 4
CO ,???), ale w jaskini były nietoperze. Zwiadczyło by to, że w jaskini nie mogło być
2
trujących gazów typu CO czy CH , bowiem nietoperze nie mogłyby żyć w zatrutej
4
atmosferze.
Jako pierwsi Księżycową Jaskinią zainteresowali się znani w Czechach łowcy
tajemnic", inż. Ivan Mackerle i Michał Brumlik, którzy dokonali swojej pierwszej wyprawy
na Słowację w dniach 7-11 pazdziernika 1982 roku. Celem ekspedycji było zweryfikowanie
niektórych podstawowych danych, takich jak:
1. Wyznaczenie na mapie lokalizacji Księżycowej Jaskini według informacji zawartych w
pracy Jacquesa Bergiera;
2. Odszukanie osób, które znają miejsce wejścia do Księżycowej Jaskini, tj. kpt. dr A. T.
15
Horka, Jurka, Slavka, jego córki oraz ich krewnych;
3. Sprawdzenie i porównanie z zapiskami kpt. Horka opisów walk jednostek powstańczych
SNP z wojskami Wehrmachtu i podległymi ks. Tiso;
4. Odnalezienie punktów orientacyjnych wymienionych w dzienniku kpt. Horka, które
mogłyby pomóc w zlokalizowaniu Księżycowej Jaskini.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]